Nadat Hugo Wilmar (1923 – 1957) als Engelandvaarder uit Den Haag vertrokken is, begint hij zijn carrière als oorlogsfotograaf in Indonesië. Hij zwaait af als mariniersfotograaf uit frustratie dat zijn heftige oorlogsfoto’s grotendeels niet gepubliceerd worden. Daarna heeft hij jarenlang over de hele wereld gereisd om reportages te maken voor Uitgeverij De Spaarnestad, te beginnen wederom in Indonesië waar hij de landing op Pasir Poetih vastlegt. Na veel omzwervingen is Wilmar uiteindelijk cameraman voor de Disney Studio’s geworden. Zijn eerste wildlife film, White Wilderness, wint postuum een Oscar. In december 1957 wordt Wilmar voor een foto-opdracht naar Peru gestuurd. Zijn auto-carril rijdt tegen een trein en hij komt op veel te jonge leeftijd te overlijden.

Zijn neef Hugo de Wolf die de brieven en foto’s van zijn oom geërfd heeft, stelt alles in het werk om het levensverhaal van zijn oom te reconstrueren en zijn imposante oeuvre onder de aandacht te brengen.